This is a test

Straatvechtersmagie

Magie. Je kan er vrijwel niet omheen binnen het Fantasy genre. Dat is logisch want het is juist de magie die Fantasyschrijvers in staat stelt nieuwe en wonderlijke werelden te creëren. De manier waarop magie in fantasy wordt gebruikt is naar mijn mening in twee hoofdcategorieën te verdelen: mechanische magie en thematische magie. Mechanische magie is magie dat zich in zekere zin gedraagt als wetenschap. Het werkt volgens bepaalde regels, regels die wellicht volledig eigen zijn aan die magie, maar het heeft een bepaalde wetmatigheid. De magiesystemen van Brandon Sanderson zijn natuurlijk het schoolvoorbeeld hiervan.

Dan heb je de thematische magie. Dat is magie die zich niet houdt aan strakke regels maar aan een centraal thema. Er is bij dit soort magie van alles mogelijk zolang het maar binding heeft met dat thema. Een mooi voorbeeld hiervan is de magie in Robin Hobbs Realm of the Elderlings. Deze magie draait helemaal rond het thema herinnering. Dit uit zich onder andere in de voortplantingscyclus van de draken en in de magische voorwerpen van de Elderlings. Een mantel die altijd warm is, bijvoorbeeld, is warm omdat de herinnering aan die warmte er in gevangen zit.

Ik wil in dit artikel, aan de hand van een ander voorbeeld tonen hoe je met een dergelijke thematische aanpak magie kan verweven in je wereld, de relaties tussen personages en de interne conflict waar zij mee worstelen. Of te wel, hoe je kan zorgen dat je magie, het fantastische elementen in je wereld, een wezenlijk deel kan laten zijn van vrijwel ieder aspect van je verhaal. Het voorbeeld wat ik daarvoor wil bespreken is Street Fighter.

Laat ik even vooropstellen dat Street Fighter geen meesterwerk is als het op verhaal of wereldbouw aankomt. Het is alles behalve dat. Wat ik hieronder ga omschrijven is grotendeels bij toeval ontstaan door een opeenstapeling van verhaalelementen in een computerspelserie die dit jaar dertig jaar bestaat.

Street Fighter, voor degene die er niet mee bekend zijn, is een computerspelserie waarin twee spelers ieder een personage selecteren en elkaar te lijf gaan met een combinatie van overdreven vechtkunsten en bovenmenselijke aanvallen. Met het uitkomen van Street Fighter II (1991) werd het fighting-game computerspelgenre geboren en het is daarmee een van de invloedrijkste spellen uit die periode. Er zit in de film Wreck-it Ralph (2012) een mooie montage die toont hoe de arcade waar de film zich afspeelt met de jaren veranderd. Spellen komen en gaan, terwijl het spel Wreck-it Ralph een constante blijft. Totdat Street Fighter II naast Wreck-it Ralph wordt geplaatst. Ook Street Fighter is, vanaf dat moment een constante aanwezigheid in de arcade.

Qua verhaal volgt het spel over het algemeen het raamwerk van de film Enter the Dragon (1973). Een criminele organisatie organiseert om schimmige redenen een internationaal martial-arts toernooi dat vechters van over de hele wereld trekt, ieder met hun eigen motivatie om mee te doen. De hoofdrol in Street Fighter wordt meestal vervuld door Ryu, een rondzwervende karateka die gedreven wordt door het verlangen om een steeds betere vechter te worden.

Street Fighter, zowel de manier waarop de spellen gespeeld worden, de algemene verhaallijn en Ryu’s motivatie gaan om competitie. En dit uit zich ook in de magie die Ryu en de andere personages in staat stellen om vuurballen te gooien, meters de lucht in te springen en allerhande bovenmenselijke daden te verrichten. Die magie is gebaseerd op het veelgebruikte idee dat de mens een energie heeft, Ki, die met oefening en discipline gestuurd kan worden om wonderlijk dingen te doen.

Het is het type Ki dat Ryu gebruikt die deze magie verbind met het thema van competitie. Ryu is door zijn meester, Gouken, getraind in de kunst van het fictieve Ansatsuken Karate: de vuist van de moordenaar. Deze vechtkunst maakt gebruik van de Ki die voortkomt uit de Satsui-no-Hado, de moordzuchtige intentie. Het gebruik van de Satsui-no-Hado is niet goed voor je. Als je niet oplet wordt je er door geconsumeerd met de dood als gevolg.

Inherent aan de Satsui-no-Hado is de vraag hoe ver je wil gaan om de beste te zijn? Ben je bereid zo ver te gaan dat je iemand vermoord? Dat is de vraag waar Ryu mee worstelt. Hij wilt de beste zijn, maar omdat hij in de kern toch een goed persoon is, wil hij zich niet volledig overgeven aan de Satsui-no-Hado.  Het mooie is dat er drie antwoorden worden gepresenteerd door middel van de belangrijke mensen in Ryu’s leven.

Ten eerste is er zijn meester, Gouken, die het gelukt is om los te breken van de Satsui-no-Hado. Gouken maakt gebruik van de Muno-Hado, de kracht van het niks. Gouken heeft verlichting kunnen vinden (zoals dat met vechtkunstmeesters in dit soort verhalen gaat) door het hele idee van een intentie hebben los te laten.

Daarnaast is er Gouki, de broer van Gouken. Hij heeft zich overgegeven aan de Satsui-no-Hado, en zich er door laten consumeren. Gouki heeft dat proces, als een van de weinige in de geschiedenis van Ansatsuken, weten te overleven. Gouki is getransformeerd, veranderd in een machtig wezen dat enkel bestaat voor geweld: Akuma, de demon.

Dit zijn de twee kanten die Ryu op kan gaan, hoe hij zijn interne conflict kan oplossen. Laat het los of geef je er aan over.

Er wordt echter nog een derde optie gepresenteerd in de vorm van Ken. Ken is Ryu’s beste vriend en rivaal met wie hij sinds zijn jeugd getraind heeft. En alhoewel Ken meedoet aan toernooien en nog steeds veel bezig is met de vechtkunst heeft hij ook een familie, een baan, een leven die meer inhoud dan trainen en vechten. Dus dat is ook een optie: maak je er niet zo druk over. Het is een optie waarvan we weten dat Ryu die niet kan nemen, want hij is niet dat soort persoon, maar het is wel een optie.

We hebben hier, in dit overdreven vechtspel, op een simpele recht-door-zee manier, dus een magiesysteem rondom een sterk centraal thema die een invloed heeft op de motivatie en het interne conflict van de hoofdpersoon en zijn relaties met andere personages. Het is dan ook vrijwel onmogelijk om een verhaal te vertellen over deze personages waar die magie, dat fantastische element, niet een wezenlijk deel van uitmaakt.

Als je interesse hebt in wat voor een verhaal er rondom de Satsui-no-Hado en deze personages verteld kan worden, hou je van martial-arts films en kan je tegen producties met een laag budget dan kan ik je de webserie Street Fighter: Assassin’s Fist (2014) aanraden. Van de makers van deze webserie is nu een volwaardige Street Fighter TV-serie in de maak.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven